سبک گوتیک در اواسط قرن دوازدهم میلادی، معماری گوتیک رونق یافت و از فرانسه به سایر نقاط غرب اروپا گسترش پیدا کرد. پس از این دوره، این سبک معماری به یک سبک غالب تبدیل شد. در این نوع معماری که به معماری رومیان بسیار شبیه است از سبک ها و ساختار های مختلفی چون شمع و قوس های مختلف استفاده شده است.و یکی ازسبک ها و دوره های تاریخی معماری است.این سبک یک سبک مذهبی است که همواره در خدمت کلیسا بوده است.یکی از ویژگیهای گوتیک, قوس نوک تیز, هلالهای نوک دارو ستون ها و نگه دارنده های بدون حائل آن است.این نوع طاق قبا از اینکه در معماری قرون وسطی بکار گرفته شود,در شرق نزدیک,در زمان بیش از اسلام و نیز در معماری اسلامی استفاده می شد.
سبک گوتیک که در اروپا در دوران قرون وسطی و اواخر دوران قرون وسطی شکوفا شد. این بنا از معماری رومانیایی پدید آمده و توسط معماری رنسانس موفق شد. منشاء فرانسه در قرن دوازدهم ، تا قرن شانزدهم به ویژه برای کلیساها و کلیساها مورد استفاده قرار می گرفت. معماران Gothic Cathedrals از طاق دنده ، بالگرد پرواز ، و قوس گوتیک اشاره کرده اند که در کنار هم ، سازه های بسیار بلند و حداکثر نور را ممکن ساخته اند. آنها همچنین از پنجره های شیشه ای رنگی در مقیاس وسیع استفاده می کردند که فضای داخلی آن ها را با نور رنگی پر می کرد و پرتال ها را با تزئینات مجسمه ای محاصره می کردند. برخی از این ویژگی ها همچنین به کاخ ها و ساختمانهای عمومی معماری سکولار و داخلی گوتیک تطبیق داده شده است. معماران گوتیک همچنین قلعه را بر اساس اصول جدید طراحی کردند. اغلب با اضافه کردن یک برج نگهبانی یا برج مرکزی.
اولین نمونه مهم از معماری مذهبی گوتیک به طور کلی به عنوان باسیلیکا سنت دنیس ، در نزدیکی پاریس در نظر گرفته می شود ، که گروه کر او با طاق های دنده گوتیک و پنجره های بزرگ شیشه ای رنگی بین سالهای 1140 تا 1144 بازسازی شد.
پشتبند معلق
در سبک گوتیک پشتبندهای معلق یا همان شمع‌های شمشیری (Flying buttress)، وزن دیوار‌های بلند را پخش کرده و با انتقال مستقیم فشار به سمت زمین و پایه‌های بنا، در تحمل وزن کلی ساختمان نقش مهمی بازی می‌کردند.البته این پشت‌بند‌ها صرفاً جنبه‌ی کاربردی نداشته و در زیباتر کردن ظاهر بنا نیز تأثیرگذار بودند و به گونه‌ای در اطراف ساختمان قرار می‌گرفتند که حس حرکت و پرواز را در بیننده تداعی می‌کرد. طراحی آنها معمولاً با حکاکی‌ها و جزئیات بسیاری انجام می‌شد و این موضوع، شکوه ساختمان را افزایش می‌داد.
سبک گوتیک در مجسمه سازی
مجسمه‌های سبک گوتیک ارتباط تنگاتنگی با معماری این سبک داشت؛ زیرا از آنها برای دکور نمای بیرونی کلیساها و سایر بنا‌های مذهبی استفاده می‌کردند. پیکرتراشی‌های اولیه‌ی گوتیک، تندیس‌هایی سنگی از قدیسان بودند و از آنها برای زیباسازی سردر کلیسا‌های فرانسه و سایر کشور‌ها کمک می‌گرفتند.
مجسمه‌های سبک گوتیک همچنان شکوه و منزلت سبک‌های قبل از خود را حفظ کردند، اما طی قرن ۱۲ و ۱۳ میلادی، حالتی طبیعی‌تر به خود گرفته و هر کدام صورت، جامه و ژست طبیعی مخصوص به خود را داشتند. پیکرتراشی‌های دکور کلیسای رنس، نمونه‌ی خوبی از این سبک به حساب می‌آید.
علاوه بر آن، در این دوره توجه بیشتری به شکل‌های طبیعی مانند گیاهان شد. این موضوع را می‌توان در طراحی‌های دقیق و واقع‌گرایانه‌ی برگ درختانی مشاهده کرد که بر روی سرستون‌های کلیساها حکاکی شده‌اند.
مجسمه‌های یادبود، رواج بیشتری در دوره‌ی گوتیک پیشرفته و پسین پیدا کردند و معمولاً هر کدام در طاقچه‌ی مخصوص به خودشان قرار می‌گرفتند.
تندیس‌های سبک گوتیک در قرن ۱۴ میلادی، آراسته‌تر شدند و این وقار و زیبایی آنها که تا حدودی مصنوعی به نظر می‌رسید، در سراسر اروپا و در نقاشی، مجسمه‌سازی و مصورسازی کتاب‌های خطی (تذهیب) رایج شد و به نام سبک گوتیک بین‌المللی (International Gothic) شهرت پیدا کرد.
در همین دوره، گرایش متضاد این سبک یعنی رئالیسم نیز رواج داشت و در تندیس‌های مقبره‌های فرانسوی و آثار قدرتمند کلاوس اسلاتر (Claus Sluter) از آن استفاده می‌شد. پیکرتراشی گوتیک در ایتالیا طی قرن ۱۴ و ۱۵ میلادی به سمت سبک رنسانس تکامل پیدا کرد که از لحاظ تکنیکی پیشرفته‌تر بود؛ اما در اروپای شمالی کمی بیشت
ر دوام آورد.
